Abby Ringquist ABD Olimpiyat Takımı’nın kayakla atlamacısı. 26 yaşındaki sporcu Olimpiyatlar’a ilk defa geçtiğimiz ay düzenlenen 2018 Pyeongchang Kış Olimpiyatları’yla katıldı. Ringquist, Güney Kore’den dönüşünde CNN’e bir köşe yazdı ve neden özellikle genç kadın sporcular için daha fazla bütçeye ihtiyaç olduğunu anlattı. Ringquist’in yazısının orijinalini bu adresten okuyabilirsiniz.

“2002 yılıydı ve 12 yaşındaydım. Olimpiyatlar benim şehrimde düzenleniyordu: Park City, Utah. Gözlerimi kayakla atlayanlardan alamıyordum. Organizasyonda hiçbir kadının mücadele etmediğini fark etmedim.

Kadınlar IOC’ye kadınların kayakla atlamada kadınların da mücadele etmesi için yıllardır başvuruda bulunuyordu ama bu spor sadece erkeklerin mücadele ettiği bir branş olawrak görünüyordu.

Ama eğer tek hayalini kurduğun şey Olimpiyatlar’a katılmak ise önünde hiçbir şey duramaz. Bu yüzden antrenmanlar yaptım ve savaştım. Dokuz yıl sonra IOC pes etti.

Ancak yine de cinsiyet eşitliği savaşının sona ermesine daha çok vardı. IOC’nin kayakla atlama branşında Olimpiyatlar’a katılmasına izin vermesi yeterli değildi çünkü birçok kadın sporcu bunun maliyetini karşılayamıyordu.

2014 Sochi Kış Olimpiyatları’na katılabilmem için ailem maddi olarak çok fazla fedakarlık yapmak zorunda. Binlerce, binlerce dolar…

Bütün sporların elit seviyesi için ailelerin yılda 20 bin dolardan fazla para harcaması normal bir durum. Ancak ortadaki bütçe ve ödül paralarına bakıldığında genellikle erkek sporcuların bir gelir elde ettiğini görüyorsunuz.

FIFA Dünya Kupası’nı ele alalım. ABD Kadınlar Milli Takımı 2015’te Dünya Kupası’nı kazandığında 2 milyon dolar aldılar. Oysa ki Alman Milli Takımı 2014 Dünya Kupası’nı kazandıkları için evlerine 35 milyon dolar götürmüştü. 2014 Dünya Kupası’nı 11’inci bitiren ABD Milli Takımı ise 9 milyon dolar aldı. 2015 Kadınlar Dünya Kupası’nı kazanan takımdan dört kat daha fazla.

Kariyerimde bir bütçeye ulaşabildiğimi düşündüğüm noktada bile ABD Kadınlar Kayakla Atlama Takımı’ndaki bütçenin ortadan kaktığını gördüm. Sadece en iyi üç sporcu para alacaktı. Eğer bir sonraki organizasyonda olabildiğince iyi bir performans göstermezsem bir sonraki sezonda bütçem kesilecekti.

Kendimi oldukça güvensiz hissettim. Para orada bir yerlerdeydi ama aslında değildi. Hesabımda yüklü para olmadığı sürece bu hedefimin peşinde gitmemin bir yolu yoktu.

https://www.youtube.com/watch?v=RG23HWsffK4

Bu yüzden bir yandan tam zamanlı antrenmanlarımı yaparken bir yandan da iş buldum. Sonra başka bir iş. Sonra da üçüncü iş. Genç kayakla atlamacılara antrenörlük yaptım. Aynı zamanda da bir cafede garsonluk yaptım. Habitat for Humanity’de çalıştım. Bu üç işte kazandığım her kuruşu Olimpiyatlar’a seyahat etmek için harcadım.

Olimpiyatlar’a katılma hakkı kazanmak sadece kararlılık ve yetenek istemiyor. Aynı zamanda ve çoğunlukla para da istiyor.

Finansal zorunluluklar sporcular gençken başlıyor. Yılda 50 bin dolardan az kazanan üç aileden biri çocuklarını spordan çekmek zorunda kalıyor çünkü masraflar çok yüksek.

Bu bir sorun. Erkek çocuklarının olduğu gibi kızların da spora ihtiyacı var. Bu spor sadece fiziksel yararlar için değil aynı zamanda yapılan araştırmalara göre spor yapan kızlar ve kadınlar daha yüksek seviyede öz güvene ve daha düşük seviyede depresyona sahip. Aynı zamanda spor yapan liseli kızların mezuniyet ihtimali çok daha yüksek.

Kısacası spor hayatları değiştiriyor. Bunun en canlı örneği şubat ayında Pyeongchang’de görüldü. Park City’de izlediğim kayakl atlamacılardan 16 yıl sonra hayatımdaki Olimpiyatlar’a katılma hayalimi 28 yaşında gerçekleştirdim. Bunu başardığımı hissetmek için bir madalyaya ihtiyaç duymadım. Ama şimdi ne olacak?

Burada bittim. Olimpik hayalleri sürdürmek için bir bütçem yok.

Genç kızların, erkekler kadar spordan faydalanabilmesi için sporun finansal olarak ulaşılabilir olması gerekiyor.

Abby Ringquist